Сляза ляза

Сляза ляза

У новай кнізе Паўла Гаспадыніча (першай паэтычнай і першай электроннай) чытача чакаюць лірычныя і драматычныя, узнёслыя і натуралістычныя, патрыятычныя і агульначалавечыя вострыя, як лязо, матывы і вобразы паэзіі. Псіхалагізм, унутраныя маналогі і плынь думак разам з рамантызмам і глыбокімі рухамі душы – гэта толькі адзінкі з таго, што прываблівае чытача ў творах аўтара. Творах, напісаных Душой і з Душой, таму шмат хто пазнае ў вершах і паэмах сябе…

Жанр: Современная проза
Цикл: Не является частью цикла
Год публикации: Неизвестен

Читать онлайн Сляза ляза


© Павел Гаспадыніч, 2017


ISBN 978-5-4483-7446-3

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

«У самотнай цішы…»

У самотнай цішы
Ледзь рыпнулі дзверы.
Я ўбачыў цень на шпалерах —
Пэўна, з’явілася ты…

«Ты паклічаш, ты пазавеш…»

Ты пакліч мяне. Пазаві

Там заблудзімся ў хмельных травах…

Пачынаецца ўсё з любві,

Нават самая простая ява.

Я. Янішчыц

Ты паклічаш, ты пазавеш,
У дурманы траваў духмяных…
Заблукаем у роснай імгле,
Знікнем разам у белых туманах…
Пачынаецца ўсё з любві,
Нават зманнасць нябеснага шляху.
Перад намі абсягаў гады,
Па-за намі – пакінутасць страху.
Распранаецца поўні святло
У вачах тваіх бляскам любові…
І ліецца з нябёсаў сяйво
Асляпляльна-празрыстай няволі.
Ты палічаш, ты пазавеш
Заблукаць у дзівосным адхланні…
На світанку ў роснае смузе
Знікнуць разам у белым тумане…

«Я напішу верш для цябе…»

Я напішу верш для цябе
Удзень самотны і журботны.
Як сонца ўтопіцца ў вадзе —
Я напішу верш для цябе.
Я напішу верш для цябе
Апалым полымем пачуццяў.
Асадкай сэрца у мане —
Я напішу верш для цябе.
Я напішу верш для цябе
Стагоддзем вечнай адзіноты.
Палётам дзіды на вайне —
Я напішу верш для цябе.
Я напішу верш для цябе
Збуцвелым кветам асалоды.
Нектарным прысакам у сне —
Я напішу верш для цябе.
Я напішу верш для цябе
Маладзікова срэбнай сцюжай.
Калі прачнешся без мяне —
Я напішу верш для цябе.
Я напішу верш для цябе
Сутоннем пожадным і прагным.
У барвах смутку і ў смузе
Я напішу верш для цябе.
Я напішу верш для цябе
Удзень самотны і журботны.
Стагоддзем вечнай адзіноты,
Збуцвелым кветам асалоды.

«Вас, відаць, не было сапраўды…»

Вас, відаць, не было сапраўды
Ля крыніцы, ля вішань, ля студні…
Нібы сон, паўтараліся Вы,
І балелі-балелі мне грудзі…
Вы прыйшлі, нібы з неба святло —
І з прадоння Сусвет утварыўся…
Разлілося паўсюдна цяпло,
І як быццам яму я маліўся…
Вас усмешкай аздобіла ноч,
Кожнай зоркай, травінкай, лісточкам…
Бласлаўлення святога ад воч
Атрымаў я у райскім куточку…
Вы, як цень, адбіваліся ў дні,
Быццам воблака, ноччу сплывалі…
Таямніцаю спеў Ваш вірыў,
Вашы словы ў вышынях луналі…
Вас, відаць, не было сапраўды —
Кроза дзіўная свету прывідаў…
Нібы сон, паўтараліся Вы
У абшарах маіх краявідаў…

«Горкім сном не прысніцца віна …»

Горкім сном не прысніцца віна —
Не мая, не твая, а чыя?
Як не прыйдзе ніколі вясна,
Не яго, не яе, а чыя?
Памяць ціха стаіць ля вакна —
Не мая, не твая, а чыя?
Нібы Чаша пакутаў без дна,
Не яго, не яе, а чыя?
Цемра плача з відна да відна —
Не мая, не твая, а чыя?
Уцякае скрозь пальцы вада —
Не яго, не яе, а чыя?
Новым днём прывітае зіма —
Не мая, не твая, а чыя?
Неўзабаве ўсё ж прыйдзе вясна —
Для яго, дя яе – Нічыя.

«Спаўзе ў гушчар туман сівы…»

Спаўзе ў гушчар туман сівы
Між елак покрывам бялюткім.
Ізноў прысніцеся не Вы
У панаванні Рэха гнуткім…
Спаўзе з галінкі кроплі звон,
Які падхопіць шоргат лісця…
Ізноў сустрэнецца Вам Ён,
У мроях стрэчаны калісьці.
Спадзе на вокны змроку цень,
Кране далоні сарамліва…
Ізноў не Вы – самотны дзень
Аб нечым просіць палахліва…

Не сніцца Парыжу ворыва водар…

(Леаніду Дранько-Майсюку)


Мая душа не плача, а пяе, бо стомлена не лёсам, а табою.

(Л. Дранько-Майсюк)

Твая душа – нячулая машына, выразны запіс.

(Х. Картасар)

Не сніцца Парыжу ворыва водар,
Не бачыцца ў снах паплавоў хараство.
Вялікі адметнасцю светлаю горад,
Палескіх не сніць краявідаў даўно.
Самотны і з тым, без таго, у трывозе,
Палонены снамі стамлённа-чужых,
Не сніцца адчайна між вежаў і плошчаў
Усходняга вальсу багемны уздых…
Не сняцца Парыжу ліцьвінскія вочы,
Паэта здалёку, Паэта з не тут.
Ды чуе надоствітку, цішай, употай
Вандроўніка шэпат здзіўлены Луўр.
Дыханне займае прасторы і часу,
І водарыць – Божа! – нязнанасцю сноў,
Якія вяслуюць прывідамі страху
У колерах белых, чырвоных, бы кроў…
Адкуль жа самота? Нячутна-знаёма,

Вам будет интересно
В стихотворениях, вошедших во вторую книгу «Меня спросили: «Кто же Вы?» Юрий В. Выборнов говорит в полный голос, говорит правдиво, без лицемерия и фальши, в его произведениях происходит серьёзное критическое осмысление действительности и тем не менее он возвращается к лирическим темам, где выражает свои переживания и присутствие романтической приподнятости....
Читать онлайн
«Немного отклонившись» от намеченной цели, друзья «забредают» в столицу некогда могучей Асмахамской империи – город Акаптха. Где с легкой руки Афина Марк оказывается вовлечен в «гонку за местный престол». В результате которой друзья натыкаются на корабль Небес – Наследие прошлых Цивилизаций.На котором они все вместе отправляются в путешествие по бескрайним южным пустыням. Дабы наконец достичь оазиса Бессария и спасти «попавшую в беду» дочку картографа…...
Читать онлайн
Конан – воин-варвар из Киммерии, придуманный неподражаемым Робертом Ирвином Говардом, основоположником жанра «фэнтэзи». Один из наиболее ярких и популярных фантастических персонажей XX века, приключениям которого посвящены кинофильмы, книги, компьютерные игры, комиксы. Сага о мужестве, благородстве и героизме, неподвластная времени....
Читать онлайн
Нельзя переоценить вкус и полезность домашних солений и маринадов, приготовленных заботливыми хозяйками впрок. Видов их великое множество, начиная от банальных огурчиков с помидорчиками и заканчивая маринованными грибочками, консервированными салатами и заготовленными на зиму суповыми и борщевыми заправками. Ассорти из патиссонов и кабачков, соленые арбузики и зеленые помидорчики, маринованный чесночок и ароматное лечо, сделанные в лучших народных традициях, передающихся из поколения в поколение...
Читать онлайн