Кереш.
Горурлан, татар халкы!
Син эшчән, нурлы, затлы!
Ир-атлар каннарында
Батырлык гөрләп ага!
Горурлан, татар халкы!
Тарихың синең паклы!
Кыз-хатынар карашы –
Назлы күкләр сулышы!
Борынгы калаң Казан
Бөеклеккә кагылган!
Ирекле җилләр белән
Бишегеңне яз үбкән!
Тырышлыкка бертуган:
Татарның кулы уңган!
Токымың киләчәктә
Үссен, халкым, чәчәктәй!
Татарстан торсын балкып,
Барыбызга өй булып.
Халыкка бирелгән тел –
Алладан изге бер сер!
Сакла, халкым, татар телен!
Күбәйсен синең саның!
Балаңа бир якты белем,
Рухыңның якла данын!
Бу мәдхия татарларга
Багышланып язылган!
Язмышы бәхетле булсын,
Халкыма дога сыман!
Беренче бүлек.
I
Ял көнендә туган якка
Юл тота Вафин Марат;
Кайта Базарлы Матакка,
Тансык кунак буларак.
Кайта әнисе янына:
Күрмәгәненә бер ай.
Туган якларын сагына
Үсеп җиткән балакай.
Бу малайга кырык сигез
Август аенда тулган.
Тормыш юлын барган тигез,
Урынын лаек булган.
Ничә яшь ир-атка тулса,
Әнисенә ул – бала:
Аксыл төстә чәче булса,
Барыбер шундый кала!
Ана йөрәген саклагыз,
Дусларым-милләтәшләр!
Исән чагында сорагыз:
“Бәгерем, ничек хәлләр?”
Кайтып җитә каһарман,
Әлки төбәген узып.
Башланып китсен роман,
Әнкәй кадерен танып.
II
Кызыл төсле өй турында
Туктатты машинасын:
Кочаклый ишек буенда
Бала туган анасын.
Бәлеш өстәлдә дымлана –
Кичтән Сәрия ханым
Бердәнбер Марат улына
Җәлләми тәмлек санын:
Кайнар чәй өстәл өстендә,
Конфет ята – кара баш,
Булачак улы эчендә
Токмачлы, әлбәттә, аш!
Карый әнисе сокланып
Зур үскән баласына.
Лимонны чәенә манып,
Утырган ул янына.
Зәңгәр күзле, урта буйлы,
Җыйнак тәнле каһарман:
Спорт дусты һәм якты уйлы,
Яшенә карамастан.
Җиңел атлетика белән
Яшь чактан шөгыльләнгән,
Шуңа күкрәге дә күләм,
Җилкәсен киң үстергән.
Тормышы һаман бәйле:
Хәзерге заманада
Марат эшли Казанда –
Урыны дәрәҗәле
Спорт министрлыгында.
III
– Улым, хәлләреңне сөйлә! –
Ханым тиздән өндәшә –
Аз кайтасың хәзер өйгә,
Утыр килеп янәшә.
– Энием, күбәйде эшләр…
Суларга да юк һава.
Еш күрәм мин начар төшләр
Ничектер бу арада;
Универсиада уза
Казанда ике айдан:
Бөтен вакыт эштә туза,
Мәшәкатьләре хәйран.
– Үзеңне саклап йөре
Әзгенә син, акыллым!
Исәнлегеңнең сере
Догамның саклый санын.
– Әй, әнкәем! Белсәң иде
Казан ничек үзгәрде!
Йөзенә бөеклек тиде,
Күпме бина төзелде!
Соңгы тапкыр елдан артык,
Онытмасам һаман да,
Сине берләшеп озаттык:
Булдың бит башкалада…
Ләкин сизмәдең, алай да,
Шәһәрнең үзгәрешен:
Күрмәдең матур калайдан
Стадион төзелешен.
Гаилә кору Касәсе,
Яңа юллар күк күрде;
Барысын күрсәтәсе
Исән чагыңда иде…
Булган үзгәрешне күреп,
Яшисе киләп тора!
Июль ахырына түзеп,
Көтеп торыр ялы да.
Бу вакыйгалар, әни,
Уеннарны уздырсак,
Татарны дәрәҗәли:
Шаукымы булыр ерак!
Нинди бөек мирасы
Токымыбызга калыр…
Спортның махсус бинасы
Казанда урын табыр.
IV
Сәрия ханым елмаеп
Улы башын сыйпады:
– Әйтерсең дә син гаҗәеп,
Никадәр телең баллы!
Ничек Казанны күрергә
Алтанда син яшәгәч?
Кереп генә өлгерергә –
Шәһәрдән бора, бәтәч!
Аяклар да калмады
Казан буйлап йөрергә.
Раббым атаңны алды:
Әле ярый без бергә.
Алевтинаң да ашыкмый
Мине күреп алырга…
Бик кешеләрне яратмый
Шул ул соңгы арада.
Ачуланма сүзләремә,
Бәгерем минем Марат.
Күрәм синең күзләреңдә
Ун еллар бәхет вафат.
Гайләдәге эшләреңә
Кысылмадым беркайчан,
Шәхси тормыш эзләреңә
Килеп басмадым арттан.
Ләкин ана йөрәгенә
Сизәсе авыр моны;
Картаеп әйтүем генә:
Качкан синнән таң моңы.
Балалы хатын алдың да
Үзеңә иптәш булып,
Оныттың узең турында,
Иреклегеңне буып…
Инде унике ел үтте,
Бер көне дә артмады:
Үзен ул бәхетле итте,
Сиңа бала тапмады…
Кеше баласын устереп,
Зур эш, улым, ясадың.
Раббым савапларын төреп
Бирсен ике дөньяның;
Дима үз оныгым диеп
Йөрәктәй яратылды.
Аны саранмадым сөеп,
Данлыклы үсте, затлы.
Утыз биш яшьлек хатында
Ун еллык бала иде:
Үги димәдем алдында,
Туганлап җаным сизде.
Инде ул да үсеп җитте…
МГИМОда укый балам:
Аккош сыман очып китте,
