Белорусский дневник – 2022

В первом выпуске альманаха «Белорусский дневник – 2022» представлены очерки, рассказы, стихи, воспоминания участников НКА «Белорусы Москвы», а также других авторов, связанные с интересными моментами в жизни, с нашей родной Беларусью.

Жанры:	Современная русская литература, Стихи и поэзия
Цикл:	Не является частью цикла
Год публикации:	Неизвестен

Читать онлайн Белорусский дневник – 2022

Редактор Владимир Николаевич Кулик

ISBN 978-5-0059-1251-0

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Предисловие

Уважаемые читатели!

Вы держите в руках первый выпуск литературного альманаха «Белорусский дневник – 2022».

Это новый проект Региональной общественной организации «Национально-культурная автономия „Белорусы Москвы“» (НКА «Белорусы Москвы»), который осуществляется по инициативе и непосредственном участии членов автономии Кулика Владимира Николаевича и Карданова Валерия Алексеевича.

Среди наших земляков-белорусов много талантливых и интересных людей, которые на страницах альманаха могут поделиться своими рассказами, стихами, заметками, воспоминаниями, фотоматериалами, иллюстрациями, связанными с интересными моментами в жизни, с нашей родной Беларусью.

Первый выпуск альманаха открывают стихи нашего знаменитого земляка Каренды Ивана Арсеньевича, учителя, журналиста, дипломата, поэта и прозаика. Поэтическая часть начинается стихотворением «Дом Купалы». 2022 год – год 140-летия со дня рождения нашего белорусского песняра Янки Купалы.

Надеемся, что этот проект найдёт отклик у наших земляков и станет ежегодным.

Председатель НКА «Белорусы Москвы»

Тужилкина Алла Анатольевна

31.08.2022

Каренда Иван

г. Минск

Дом Купалы

Мы ідзём у музейны

Купалаўскі дом,

як у спадчынны храм,

з беларускай малітвай.

Як на споведзь ідзём

перад ім, Песняром, —

мы з Купалам адзінаю

доляй спавіты.

Мы ідзём у гасцінны

Купалаўскі дом

па параду, па шчырае

роднае слова.

Тут сагрэе і сэрца

напоўніць святлом

гаспадыня яго —

беларуская мова.

Тут для ўсіх землякоў

і замежных гасцей

стол засланы

святочным абрусам.

У Купалаўскі дом

вы заходзьце часцей —

тут Купалы душа,

тут душа Беларусі.

Родная вёска

Я вырас у вёсцы і вёску люблю,

Мне горад яе не заменіць ніколі.

Тут роднае слова я прагна лаўлю

І дыхаю свежым паветрам уволю.

І слухаць люблю, і люблю назіраць,

Як звоніць уранку ля студні вядзерца,

Як ноччу над вёскаю зоры гараць,

Пяшчотным цяплом саграваючы сэрца.

Люблю цішыню беласнежных палёў,

І соснаў у лесе чырвоныя шчокі,

І клёкат вітальны шчаслівых буслоў,

Якія вярнуліся з даляў далёкіх.

Люблю, як у небе пяюць жаўрукі, —

Іх слухаў бы вечна, стаіўшы дыханне.

А кветкавы водар улетку такі,

Што хмеліць душу, як пачатак кахання.

Калі ж надыходзіць грыбная пара,

То большай, напэўна, няма асалоды,

Як раніцай з кошыкам збегчы з двара

У царства грыбоў і лясной прахалоды.

Ты ў сэрцы заўсёды, з хвіліны радзін,

Мая незабыўная родная вёска! —

Як пошум бароў, па якіх я хадзіў,

Як нёманскіх хваляў адвечныя ўсплёскі.

Дваццаць Першаму Стагоддзю

І Дваццаць Першаму Стагоддзю

Бракуе мудрасці, на жаль,

Каб чалавецтва ў міры, згодзе

Глядзела ў сонечную даль.

Ах, Дваццаць Першае Стагоддзе!

Табе паверыў чалавек,

А ты, як чорт, сябе паводзіш:

Нясеш хваробы, войны, здзек.

Ты, Дваццаць Першае Стагоддзе,

Сцяжына ў глуш, а не бальшак?

Не людзі мы, а толькі зброддзе,

І не дамовімся ніяк?

Ох, Дваццаць Першае Стагоддзе!

Табе не брыдка ваяваць?! —

Смяротнай зброяй верхаводзіць,

Зямлю крывёю заліваць?!

Чым, Дваццаць Першае Стагоддзе,

Змываць свой сорам будзеш ты

За шкоду людзям і прыродзе —

За горы смецця, бруд вады?

Што, Дваццаць Першае Стагоддзе,

З сабою ў Вечнасць панясеш?

Той боль, які жыве ў народзе,

Не згубіш і не растрасеш!

О, Дваццаць Першае Стагоддзе!

Мы аслабелі, знемаглі…

Калі ты волатаў народзіш,

Якія спыняць гвалт Зямлі?

Падпальшчыкам вайны

Штодня палохаюць вайной:

Вось-вось пачнецца, грымне…

Заплаціць свет нямой цаной —

Продолжить чтение

Вам будет интересно

Записки врача

Владимир Кулик

Почему врачи часто становятся писателями? Работа врача даёт богатейший материал для познания жизни, человеческих характеров. Часто именно профессиональный опыт побуждает врача перейти от написания историй болезни к повествованию художественному....