ROZDZIAŁ 1
16 sierpnia 1958
W Izbie matki Aiguli jest ojciec i ich dwaj synowie. W łóżeczku leży noworodek. Wszyscy radują się i patrzą na noworodka z miłością.
Przytulna kuchnia w domu rodziny Siconnet. Jest niedzielny poranek, za oknem świeci słońce. Na stole są świeże bułeczki i filiżanki kawy. Ojciec Silvio, surowy i poważny, przygotowuje się do służby, a matka Aygul, z ciepłym uśmiechem, gra na pianinie cichą melodię.
Ojciec Aiguli Luz Ciccone:
Silvio Anthony Ciccone(ur. 2 czerwca 1931) inżynier-konstruktor, na emeryturze zawodowo zajął się winiarstwem.
OJCIEC AIGULI
(zapinanie krawata)
Aygul, nie zapomniałaś, że dziś mamy serwis? Nie możemy się spóźnić.
Matka Aiguli Louise Ciccone: Aigul Louise Ciccone( 1933-1963), nazwisko panieńskie Forten (czytane jako fortan), w pierwszym małżeństwie od 1955 do 1963 roku technik gabinetu rentgenowskiego.
MATKA AIGULI
(kontynuując grę)
Pamiętam, Silvio. Ale ta melodia… To tak, jakby do mnie dzwoniła. Nie mogę po prostu przestać.
OJCIEC AIGULI
(poważny)
Rozumiem, ale nasze obowiązki wobec Boga są ważniejsze niż muzyka. Wiesz, jak ważne jest to dla naszej rodziny.
MATKA AIGULI
(odrywając się od fortepianu)
Nie kłócę się z tobą, kochanie. Ale czy muzyka nie jest służbą? Może inspirować i nieść światło, podobnie jak wiara.
OJCIEC AIGULI
(wzdychać)
Tak, Muzyka jest ważna, ale nie powinna być najważniejsza. Za każdym razem, gdy widzę, jak dajesz się ponieść emocjom, obawiam się, że zapominasz o naszej wierze.
MATKA AIGULI
(patrzy w oczy Silvio)
Nie zapominam o wierze, Silvio. Chcę tylko, żeby nasze dzieci wiedziały, że muzyka jest darem. Sam powiedziałeś, że sztuka może być sposobem na służenie.
OJCIEC AIGULI
(miękki)
Rozumiem, ale obawiam się, że może to odwrócić ich uwagę od duchowej ścieżki. Nasza tradycja jest fundamentem, który wspiera naszą rodzinę.
MATKA AIGULI
(z czułością)
Zgadzam się, ale nie odpychajmy ich od muzyki. Chcę, żeby czuli, że mogą wyrażać swoje uczucia i emocje. Muzyka jest częścią życia, a nie tylko rozrywką.
OJCIEC AIGULI
(rozmyślać)
Może masz rację. Możemy znaleźć czas na muzykę, ale najpierw musimy wypełnić nasze obowiązki w kościele.
MATKA AIGULI
(uśmiechać)
Zgadzam się! Obiecuję, że muzyka nie przeszkodzi w naszych zobowiązaniach. Sprawmy, aby nasze dzieci widziały, jak kochamy i wierzymy, i aby mogły być wolne w swoich hobby.
OJCIEC AIGULI
(kiwać)
Dobra. Ale pamiętaj, że porządek i tradycja są również ważne.
MATKA AIGULI
(z uśmiechem)
Wiem, kochanie. Zróbmy to razem jako rodzina.
Oboje uśmiechają się do siebie, a Aygul wraca na fortepian, grając melodię pełną nadziei i miłości.
Gabinet lekarski. Jasna, ale surowa szafka. Matka Aiguli siedzi na fotelu pacjenta. Wygląda na zmęczoną, ale pilnie zachowuje spokój. Lekarz, w średnim wieku, z miłym, ale zaniepokojonym wyrazem twarzy, patrzy na nią z poważnym spojrzeniem.
LEKARZ
(sprawdzanie wyników badań)
Pani Ciccone, chcę omówić z panią wyniki rutynowych badań. Mamy poważne powody do niepokoju.
MATKA AIGULI
(zmartwiony)
Co się dzieje? Jestem w siódmym miesiącu ciąży i muszę wiedzieć, co jest z moim dzieckiem.
LEKARZ
(miękki)
Znaleźliśmy oznaki raka piersi. Wymaga to natychmiastowej uwagi, ale rozumiem, że masz teraz inne priorytety.
MATKA AIGULI
(ściskając ręce na kolanach)
Nie mogę myśleć o sobie. Muszę zaopiekować się dzieckiem. Nie mogę pozwolić, by został ranny.
LEKARZ
(wytrwale)
Pani Ciccone, pani zdrowie jest również bardzo ważne. Jeśli nie rozpoczniesz leczenia, może to mieć wpływ nie tylko na ciebie, ale także na dziecko.
MATKA AIGULI
(odwraca wzrok, jej głos staje się stanowczy)
Nie mogę tego zrobić. Trzymam się swoich zasad. Nie stać mnie na aborcję. To morderstwo. Nie mogę tego zrobić w żadnych okolicznościach.
